Ik voel al maanden dat er iets compleet nieuws te doen is. Helemaal weg uit de bestaande concepten. Al vanaf maart vorig jaar, toen ik nog in Spanje zat waar zelfs het leger over straat liep, voelde ik direct rust: ‘Dit is de bedoeling’. En ondanks dat ik zag dat er heel veel niet klopte in de wereld, voelde ik ook ‘Ik hoef niet te strijden’. Dat voelde behoorlijk tegenstrijdig; als ik niet ga vechten dan laat ik dit gebeuren terwijl ik voel dat het niet klopt. Huh? Ik snapte dat eigenlijk niet. Ga ik iets uit de weg? Durf ik de confrontatie niet aan? Ik heb een paar maanden geleden zelfs een keer meegedaan aan een manifestatie om te voelen of ik toch niet de rebel in mijzelf moest aanwakkeren. Maar ik voelde het daar niet, hoe goed bedoeld ook, ik voelde dat dat niet mijn plek was.
Uit je comfortzone
Afgelopen week viel het kwartje pas echt. Na die hele rechtszaak en nu met HerstelNL die het veld moeten ruimen. Strijd is niet het antwoord. En ‘bedenken’ wat er moet gebeuren ook niet. Want dat bedenken kunnen we alleen in bestaande kaders en concepten, binnen het huidige systeem. En dan bedenk je uiteindelijk weer hetzelfde maar met een ander sausje. De werkelijke vernieuwing zit hem in de transformatie van DENKEN naar ZIJN en vanuit daar VERBINDEN. Ja, nu wordt het wellicht wat zweverig voor sommige van jullie. Maar natuurlijker en aardser kan ik het eigenlijk niet maken. Het gaat over aanwezigheid en over het energieveld. Alles is uiteindelijk energie. Waar mijn aandacht naartoe gaat, is wat er ontstaat. Dit gegeven heb ik in mijn leven weleens vaker toegepast, voor mijn kunst, in hoe ik onderneem en hoe ik leef. Dat was best nog comfortabel in mijn eigen bubbel. Creëren op mijn eigen vierkante meter. Ik ben er zelfs voor op een berg in Spanje gaan zitten. Want ik dacht dat ik beter zo ver mogelijk van het systeem af kon gaan zitten, zodat ik mijn eigen werkelijkheid kon creëren. En ik denk zeker dat het me in het begin geholpen heeft om te experimenteren zonder al teveel prikkels van de buitenwereld. Maar ik ben niet voor niets teruggekomen, ik voelde ook dat ik iets moest doen onderaan die berg, in de wereld. En ik koos daar blijkbaar een prachtig moment voor.
Stoppen met (be)denken, en tijd maken om te experimenteren
Wat deze situatie vraagt, is nieuw, ook voor mij. Het gaat over creatie in het complete veld, het grotere geheel. En ik weet inmiddels, als ik het niet kan, dan heb ik maar één ding te doen: stoppen met bedenken en tijd maken om te experimenteren! Met z’n tweeën is een veld zetten* tien keer gemakkelijker dus zo zat ik op zondagavond met mijn lief op de bank. We experimenteerden met het voelen van een nieuwe intentie, puur om een nieuw energieveld te voelen en ons daarmee te verbinden. Met dat wat ons hoofd niet meer kan bedenken. Dat ging verbazingwekkend gemakkelijk. Puur die intentie zetten was alles wat er nodig was, per direct voelde ik tintelingen, mijn hoofd dat openging alsof ik geen schedel meer had, ik voelde dat we samen een soort oplosten in de energie. Het duurde misschien maar 15 minuten maar het voelde voor ons beide ook glashelder: Dit is wat we gaan doen; ZIJN in niet weten, maar oefenen, spelen, voelen en ervaren!
Nieuwe werkelijkheid, nieuwe energie!
Het toeval wilde (ja synchroniciteit is briljant) dat ik de volgende dag gelijk kon oefenen met dit veld want ik ging voor het eerst in zes jaar naar kantoor! Mijn colbertje uit de mottenballen gehaald, en ik ging weer een -voor mijn doen – heel oud systeem in. Na een enerverende brainstormsessie reed ik terug naar huis; een intens gevoel van geluk overspoelde me. Ik voelde namelijk letterlijk dat ik niet meer in het ‘oude veld’ zat. Ik voelde een nieuwe werkelijkheid (ik weet het, dit is met woorden niet uit te leggen maar ik doe gewoon een poging). Het was alsof ik met nieuwe ogen de wereld in keek. Ik wás wel in het bestaande systeem. Ik reed met werkend Nederland op de snelweg terug naar huis. Maar het voelde compleet anders, alsof ik een andere werkelijkheid in was gereden. Een parallel leven dat altijd al bestond naast het leven dat ik al kende. Ik heb keihard zitten lachen in mijn auto.
Ik kwam werkelijk euforisch thuis. Dit is wat we allemaal kunnen doen! Onze energie weghalen uit het oude systeem. Gewoon alleen dat, zonder ook maar iets van dat systeem te vinden (want dan zit ik alweer daar met mijn energie ). Nee: gewoon de energie en mijn aandacht richten op de werkelijkheid die ook gecreëerd wil worden en die ik dus nog helemaal niet ken. Als we allemaal onze energie wegtrekken uit het drama dat momenteel onze levens en timelines beheerst, dan ‘bestaat’ het gewoonweg niet meer. Daar hoeft werkelijk geen rechtzaak of demonstratie voor gevoerd te worden. Geen druppel bloed voor te vloeien. Hoe geniaal is dat! Weg uit het hoofd, niet meer bedenken of strijden.
En ja: dit is nieuw. Je hebt dit misschien nog nooit gedaan of gevoeld. In het veld zitten en niet weten is mega spannend, want je weet het niet, je weet niet wat er gaat gebeuren of hoe dat eruit ziet of hoe dat zou moeten voelen. Maar dat is juist het goede, als je het al zou weten zou je immers alsnog in een bestaand concept zitten. Het is in overgave een nieuwe werkelijkheid uitnodigen. Ohhh wat voel ik tot in het diepste van mijn cellen dat dit precies is wat er moet gebeuren. Ik nodig je dan ook met heel mijn hart uit om mee te experimenteren!
Wat is in het veld zetten?
*Ik kreeg net terecht de vraag, ‘wat is een veld zetten?’. Ik ga een poging doen het uit te leggen. Het gaat over energie. De beste manier om zelf te voelen en uit te proberen is door je hand voor je te houden met de palm omhoog. Voel nu eens de ruimte 5 centimeter boven je palm. Ja precies 😉 ik vraag je de ruimte te voelen die boven je hand zit. Als je dat doet, zul je merken dat je inderdaad iets voelt. Je kunt dus met energie en je aandacht iets voelen buiten je lichaam. Door zo sterk je aandacht op die energie om je heen te leggen zet je het energieveld als het ware AAN. Hierdoor wordt het veld dat altijd om je heen zit ook echt voelbaar voor je en kun je ermee gaan spelen.
