Een thuis gevoel waar geen dak of muren van steen aan te pas komen.
Weten dat iets waar is zonder enig tastbaar feit.
Een verbinding voelen waarin alle grenzen wegvallen.
Thuiskomen.
Kun je het soms ook voelen?
De oorsprong, de bron, ons collectieve veld, daar waar we één zijn.
Of voelt het nog ver weg.
Door een wereld vol hoofdzaken,
waar angst de boventoon voert,
overleven een eerste levensbehoefte wordt.
Daar voelt het soms als een onmogelijke missie
om deze verbinding met wie we werkelijk zijn
te houden, te vinden, te voelen.
Leiden we ons af, met drank, tv of eten,
scrollen we weg van het hier en nu?
Desalniettemin, zal onze ziel schreeuwen, fluisteren, of soms een trap onder je kont geven door ziekte of een crisis.
Om een diep verlangen in ons wakker te maken.
De hunkering naar ware verbinding, contact maken met ons authentieke zelf en dat wat ons werkelijk drijft.
Als we durven,
de moed opbrengen,
om toch te voelen,
te verbinden en te ontspannen.
Onze spieren te verzachten,
het hoofd tot rust te manen
en het hart voorzichtig te openen.
Dan stroomt als gesmolten lava
het leven weer naar binnen.
Voorbij het overleven,
zullen percepties verschuiven,
realiteiten oneindig mooi worden.
Dansend in een zee van ruimte.
Ruimte om te genieten
Ruimte om te zijn
Ruimte voor nieuwe ideeën
Ruimte voor het leven!
Ruimte voor jezelf.
