Kunnen we contact maken met een realiteit die we nog niet kennen? Die vraag laat me al een tijd niet los. Het begon met mijn kunst – kon ik iets laten ontstaan zonder het te bedenken? Na eindeloos experimenteren gebeurde het: een moment van complete overgave waarin pure creatie door me heen stroomde. Het voelde als een explosie van mogelijkheden.
Die ervaring heeft alles veranderd. Want wat als dit nog maar het begin is? Een eerste glimp van wat er allemaal mogelijk is? Het verlangen om deze energie te delen werd steeds sterker. Maar hoe deel je zoiets zonder meteen in theorie en ratio te vervallen?
Mijn tweede boek werd een eerste poging. Geen uitleg, maar een ervaring die lezers zou laten voelen wat er gebeurt als je voorbij het bekende durft te gaan. De magie werkte – de reacties stroomden binnen van mensen die het voelden, die ‘AAN’ gingen. Maar voor mij was dit nog maar een begin.
Want als je eenmaal hebt gevoeld dat er zoveel meer mogelijk is, lijkt onze huidige wereld opeens een schrale afspiegeling. We hebben alternatieven nodig! Waarom kunnen we in apocalyptische films alleen maar zombies en verwoesting verzinnen? Dat is ook maar bedacht.
Toen kwam er een idee dat niet meer weg wilde: wat als ik een boek zou schrijven vanuit een waargebeurde toekomst? Niet science fiction, maar een realiteit zo dichtbij dat je ‘m kunt proeven. Een verhaal dat lezers laat ervaren dat die nieuwe werkelijkheid er al ís.
Nu zit ik middenin dat avontuur. Een rollercoaster! Want om zo’n boek te schrijven moet ik natuurlijk doen waarover ik schrijf: volledig loslaten, overgeven, het verhaal door me heen laten stromen dat al bestaat.
Het is spannend. Hoe beschrijf je iets wat nog geen vorm heeft? Hoe vind je woorden voor een realiteit voorbij onze huidige kaders? Maar hoe meer ik durf te vertrouwen, hoe meer zich ontvouwt. Het komt in flitsen, beelden, gevoelens die nog geen woorden hebben. Soms word ik ’s nachts wakker met scènes zo helder dat ik ze meteen moet opschrijven. Glimpen van een wereld waarin we eindelijk vrij zijn om onszelf te zijn.
Het vraagt moed om steeds opnieuw dat niet-weten in te stappen. Om voorbij onze beperkingen te kijken. Maar ergens voel ik: deze toekomst bestaat al. Het is geen fantasie. Het is een potentieel dat door ons heen vorm wil krijgen.
Dus hier zit ik. Voor een leeg document, terwijl beelden van een nieuwe wereld door me heen stromen. Elke dag kies ik opnieuw: open blijven voor wat nog onvoorstelbaar is. In die energie schrijven. Het voelbaar maken.
Wordt vervolgd…
