Gisteren hebben we werkelijk zo’n mooie plek gezien! Dé plek! Alles wat wij denken nodig te hebben om “De Landingsplaats – daar waar de toekomst landen kan” te realiseren. Ja, we hadden wel gezien dat er erfpacht op zat, een familiebezit met Jonkvrouw en al. Maar de plek was zo ideaal en de prijs zo laag…. De verleiding was te groot en we gingen toch kijken.
Dat was een pijnlijke ervaring.
Want de plek was prachtig! Maar terwijl we daar rondliepen op dit kleine stukje paradijs op aarde, realiseerden we ons met elke stap op de gehuurde grond: Hoe kan de toekomst echt op aarde landen, als die aarde niet van ons allemaal is. Hoe kunnen wij een veld van vrijheid en veilige bedding neerzetten op een plek waar de grond niet eens vrij is? Een plek gevangen in een familiesysteem waar tot in de eeuwigheid, elke bewoner, slaafs de erfpacht ‘mag’ afdragen. Waar nooit echt iets de grond in kan.
Het was dus met pijn in onze buik, dat we gisteren toch geen bod hebben gedaan op deze perfect passende plek. Zuur, teleurgesteld, we wilden het zo graag.
Maar, hoe frustrerend ook.
Het is belangrijk om niet te doen wat niet goed voelt.
We hebben Nee te zeggen tegen dat wat niet meer klopt en niet stroomt.
Wordt het na eeuwen geld vangen niet tijd om het land vrij te geven?
De mensen te bevrijden van het financiële juk.
Mag het weer stromen?
Want een wereld creëren met elkaar die onze stoutste verwachtingen te buiten gaat, die heeft ruimte nodig, vrijheid en gedragenheid.
Hoe geven we iedereen deze ruimte en vrijheid, zodat we allemaal kunnen floreren?
Goed, tot zover mijn zaterdag ochtend mijmering.
En ik weet; ik heb het niet te bedenken.
Daar gaat immers mijn tweede boek over!
Walk your talk
Ik geef me over aan alles wat ik nu niet eens zou kunnen bedenken, laat me meevoeren op een wilde rivier van ongekende mogelijkheden en geef alle ruimte aan een toekomst voorbij mijn stoutste dromen.
Let the magic begin!
