“Maar wat gaan jullie doen dan als jullie 1 juni geen huis hebben?” Deze vraag werd ons de afgelopen weken veelvuldig gesteld. En ons antwoord steevast; “geen idee”.
“Maar je hebt toch wel een plan B?”.
Nee die hebben we oprecht niet. We zijn namelijk allebei enorm benieuwd wat er gaat gebeuren als we niet vanuit angst al een andere optie klaar hebben liggen. Wat als we het werkelijk open houden? Oprecht voelen dat alles mag ontstaan?
Dit wordt niet een stoer verhaal over hoe wij dit wel even doen hoor. Ik hang regelmatig in de gordijnen zoals mijn lief dat lachend zegt. Hij niet trouwens want met een marine achtergrond is stabiel blijven onder alle omstandigheden appeltje eitje natuurlijk. Heel fijn!
Maar het is bovenal onze gezamenlijke drijfveer die dit mogelijk maakt. Een gedeeld verlangen, een grote droom: De Landingsplaats.
Een ontmoetingsplek voor visionairs, out of the box denkende, vrije en gepassioneerde mensen. Kortom, moedige mensen die hun bewustzijn durven te verruimen om onbekende paden te betreden. Die tot diep in hun vezels weten; met elkaar zijn we in staat om een wereld te creëren die onze stoutste verwachtingen te buiten gaat. Dé plek waar de toekomst landen kan.
Goed, als dat je droom is, je constant moedige mensen om je heen aanspoort om het onbekende in te springen. Vertrouwen te hebben. Dan kun je zelf natuurlijk niet stiekem als het spannend wordt wel een plan B in je achterzak hebben.
Dat betekent trouwens niet dat we achterover gaan leunen en denken dat het dan wel op ons afkomt. We hebben wel degelijk onze energie, onze missie en hele zijn in te brengen. Vanaf het moment dat we ons over onze dromen zijn gaan uitspreken, is er werkelijk van alles gaan stromen! Maar dan ook alles!
Plekken waar we kniediep in de modder liepen, plekken waar we net niet alles konden doen, plekken waar de verhuurder/eigenaar niet goed voelde, mooie plekken maar met makelaars of investeerders die ons de rillingen gaven. Nederland, buitenland, verhuur, koop, samen, alleen, 3 ton, twee miljoen.
Voelen, voelen, voelen.
Constant voelen; is dit de bedoeling? En reken maar dat je dat kunt voelen. Soms komt ons ratio er ook doorheen hoor. Dan gaat dat hoofd aan de haal met de zekerheid van een huis en komt met een parade aan argumenten waarom we echt wel wat concessies kunnen doen. Maar als we onszelf dan zo horen ratelen weten we al hoe laat het is. Dan roept een van ons twee de ander terug om echt even te voelen.
Dan stopt het praten, kijken we elkaar aan en weten we: dit is niet de bedoeling en zeggen we weer ‘nee’.
Dat ‘nee’ zeggen is elke keer weer een ‘ja’ voor dat waarvan we beide zo sterk voelen dat we komen doen. Die plek en dat plan worden dan weer aanscherpt, na weer een gesprek of bezoek weten we weer nog beter wat wel of niet stroomt.
Met nog 2,5 week te gaan, spullen al in dozen, is dit best een spannend proces. Maar de magie is groot. Tot nu toe gebeurt er elke dag wel weer iets en krijgen we constant nieuwe opties voorgeschoteld. We hebben nog nooit zoveel interessante mensen ontmoet en plekken bezocht. Vooralsnog hebben we werkelijk geen idee waar het naartoe gaat bewegen.
En dat alleen al is een goed teken. Want zolang wij het niet gaan zitten bedenken krijgt alles wat kan ontstaan werkelijk de ruimte en krijg je dat wat je in je stoute dromen niet bij elkaar had kunnen fantaseren.
Let the magic begin!
