Na jaren single te zijn geweest heb ik weer een hele leuke man. En dan begint de narigheid natuurlijk ;-). Want ik stond best mijn mannetje zo alleen. Ik kon me ook goed vermannen als het spannend werd, was doelgericht, kon manifesteren als de beste en was zelfs in staat een bedrijf op te bouwen om het vervolgens ook weer met de grond gelijk te maken. Kortom, lekker bezig, ik voelde me helemaal gelijk aan de man.
En ondanks de grote waardering, in deze voornamelijk door mannelijke energie gedomineerde wereld, voelde ik toch dat het niet klopte. Ook al werd het in de, vooral door mannelijke energie gedomineerde, wereld natuurlijk enorm gewaardeerd. Diep van binnen wilde ik vooral vrouw zijn. Maar hoe dat er precies uit ging zien was me compleet onduidelijk.
Er zat niets anders op dan in het wilde weg te experimenteren, uit te proberen en op ontdekkingstocht te gaan Dat hield in dat ik dat glimmende hoofdkantoor inruilde voor een rommelig atelier. En in plaats van het zoveelste businessplan te schrijven, een intuïtief geschilderd kunstwerk maakte. Op zoek naar mijn vrouwelijke talenten die inderdaad veel meer met creatie & gevoel te maken hadden. Gepaard gingen met verzachten en vertragen. Mijn aanwezigheid was wat ik werkelijk kwam brengen. Deze nieuwe gewaarwording ging hand in hand met een tsunami aan vragen;
Aanwezig zijn? Hoe ging ik dat uitleggen dan?
Waar ging ik dan van leven?
Wat ging ik doen dan?
In deze wereld..
Ik heb in die tijd weleens gedacht; ik ga met mijn schildersezel op kantoor zitten en dan geheel vrij met mensen sparren, meebewegen in het team. Zonder doel, slechts ZIJN en dat het dan voelbaar werd hoe puur verbinden met elkaar tot geweldige creaties zou leiden.
Maar goed, dit voorstellen aan iemand in mijn zorgvuldig opgebouwde zakelijke netwerk durfde ik toen nog niet (wat zouden ze wel niet denken!). Wel grappig trouwens dat ik jaren later ’toevallig’ een muurschildering in een vergaderruimte maakte en als vanzelf met een ieder die langs kwam filosofeerde over het bedrijf, nieuwe ideeën en het leven. Briljant vond ik dat!
Maar duurzaam was het nog niet. Hoe ging ik ZIJN en bleef ik in leven. Want dat is de vraag toch? Er moet brood op de plank. Geld in het laatje. De schoorsteen moet roken.
Hoe blijf ik in die fantastische chaotische creatieve flow én zorg ik dat ik rechtop blijf staan.
Waar ik vroeger dan weer mijn mannelijke jasje aantrok, had ik nu een man! En ook nog een die oprecht voelde dat hij mij die ruimte gunde om echt te ontdekken wie ik was.
Een droom van menig vrouw toch?
Het zal geen verrassing zijn dat de werkelijkheid weerbarstiger is dan je in eerste instantie denkt. Mijn hele systeem sloeg op tilt. Die ruimte krijgen betekende ook overgave en vertrouwen. Niets meer sturen. Mocht er ontstaan wat er wilde ontstaan? Mocht ik werkelijk vrij zijn. Durfde ik mijn zogenaamde zekerheden los te laten? De veiligheid in mezelf te voelen in plaats van buiten mijzelf te creëren? Hier droomde ik al die jaren van. Hoe ongemakkelijk ook, deze kans ging ik toch niet laten lopen?
Maandenlang duurde dit proces. Ik liet het toe en hield weer af. Kwam in de flow en trapte keihard op de rem. Toch kwam er ook steeds meer rust in mijn systeem en kon ik me meer en meer overgeven aan deze nieuwe werkelijkheid.
En toen vanuit het niets, dat zijn de mooiste, kwam iemand die gecoacht werd door mijn partner met een voorstel. Of hij niet 24 uur even helemaal uit zijn bekende omgeving kon stappen en bij ons een volgende beweging kon komen maken. Beide voelde we een hele duidelijke JA.
En voor het eerst kon ik voelen hoe belangrijk het was dat wij inderdaad gelijkwaardig maar zeker niet gelijk hierin zouden stappen. Deze man had er het meeste aan als ik vanuit mijn vrouwelijke essentie en Marcel vanuit zijn mannelijke waarde deze 24 uur ingingen.
En wat was het een verademing voor mij om volledig intuïtief dit proces te begeleiden. Ik hoefde niets te weten van te voren, niets te regelen, geen resultaat te behalen en niets te doen. Puur ZIJN. En dat kon omdat mijn partner het overzicht bewaarde, rust en stabiliteit bewaakte. Een veilige grond creëerde waardoor ik de controle los kon laten. Heerlijk! Ik bracht vervolgens creativiteit in, verbinding, verzachting, contact met gevoel, overgave en plezier.
En tot mijn grote verbazing, ging dit werkelijk moeiteloos. Nog even voelde ik me schuldig naar mijn partner. Had ik hem nu al het werk laten opknappen? Uiteraard checkte ik dat bij hem die avond. Maar nee, ook hij voelde dezelfde ontspanning. Omdat ik me niet met de rationele zaken had bemoeid had hij alle vrijheid gevoeld om de leiding te nemen.
Wauw!
Dit was de ervaring waar ik zo naar verlangde maar niet wist of het echt bestond. Dit kan er dus ontstaan als man en vrouw werkelijk gelijkwaardig gaan samenwerken. Elkaar kunnen zien in hun verschillende kwaliteiten, verlangens en essentie. Onze grootste potentieel ontsluiten doen we juist door niet hetzelfde te zijn! Dan worden de vrouw en man samen über krachtig.
Let the magic begin!
——————–
Vanuit het verlangen deze ervaring vast te leggen is onderstaande tekening ontstaan. Ik ben er nog mee bezig maar de kern staat. Yin Yang. Het mannelijke en het vrouwelijke in balans, de vrouwelijke zachte krachten die de verbinding met alles herstellen en de mannelijke energie die aardend is en een stevige bedding neerzet waarin alles mag ontstaan.
