Afgelopen weekend, een signeersessie,
op deze foto staat mijn lief,
hoe symbolisch dit plaatje; de stabiliteit, de bedding, de rots,
dat wat maakt dat ik in volle overgave
de creatie, emoties en vernieuwende chaos ongeremd kan laten stromen.
Menig lezer van mijn laatste roman, reageert onder posts of in de reviews; “Ik wil ook een Marcel”.
Ik moet dan hard lachen, “Be careful what you wish for” denk ik er dan achteraan.
Want ja we verlangen diep, diep naar die overgave, het ongeremde creëren en achterover vallen in de armen van die man. Maar goed daar staat tegenover dat ook wij de bedding voor die man zullen moeten zijn. Dan hebben we onszelf te dragen, de chaos en alle emoties niet als een ongecontroleerde tsunami over die man heen te spoelen.
Geen sinecure kan ik je vertellen.
Dat gaat bij ons ook met vallen en opstaan.
Want vertrouwen we elkaar nog?
Durven we werkelijk te openen?
Mag echt alles er zijn?
Kunnen we weer zien hoe waardevol de mannelijke stabiele energie is, hoe zijn bedding ervoor kan zorgen dat de chaotische, creërende energie van de vrouw voluit kan stromen.
En hoe belangrijk deze ongrijpbare vrouwelijke energie is, omdat zij werkelijk kan creëren.
Als we weer durven,
het stuur uit handen,
de harten open,
beide krachten in volle potentie,
wacht ons een ongekende bevrijding,
van onze werkelijke creatie kracht.
