Ken je dat? Zo’n druppel waarvan je denkt, nu loopt ie toch wel over? Kees Smaling, de CEO van Siemens Healthcare, vertelde afgelopen week in een interview onomwonden hoe hij een haalbaar plan voor een epidemie ziekenhuis niet door zag gaan omdat de overige ziekenhuisdirecteuren hun ‘handel’ niet wilde verdelen. Ja, je hoort het goed; zieke mensen, handel! Het succes van marktwerking in één zin!*
En het gaat niet meer over één incident, hoe we met elkaar omgaan moet toch voor iedereen zo langzamerhand niet meer om aan te zien zijn?!
- kamerleden die weglopen uit een stemming om zorgmedewerkers eindelijk eens iets beter te waarderen (hoezo krijgen die mensen überhaupt niet gewoon goed betaald?!)
- jeugdzorg met zulke lange wachttijden dat je pas geholpen wordt als je volwassen bent (nou ja als je dat haalt dan)
- zonder enig probleem een grondwet of twee opheffen
- objectief adviseur zijn in een crisis en aan jouw voorgestelde oplossing ook schaamteloos geld verdienen en dan met droge ogen in een talkshow alle ruimte krijgen om jouw oplossing als de enige oplossing ten tonele te brengen (waar is de kritische journalist!)
- bedrijven die geen belasting hoeven te betalen
- toeslagen affaire, do I need to say more…
- 40 uur per week werken en geen woning kunnen betalen
- nul komma nul over gezond leven hebben in een zorgcrisis (Ik fantaseer weleens over dat de overheid twee jaar geleden naast alle maatregelen ook een gezondheidsprogramma zou zijn gestart. Met belastingvoordelen op gezond eten & sporten. En dan de hele bevolking geïnspireerd zou hebben om een gezond BMI te verkrijgen.) Maar goed ik dwaal af.
Dit rijtje kan eindeloos worden. We staan erbij en kijken ernaar. Op een protest middagje en een opgewonden Twitter feed na, is er niet echt reuring. Geen echte opschudding. Geen werk dat massaal wordt neergelegd. Hoe kan het toch dat er zoveel gebeurt wat ons als mensheid echt niet meer dient maar wel gewoon wordt toegestaan, door ons!? Het antwoord is simpel.
DON’T ROCK THE BOAT!
We wensen met dichtgeknepen ogen dat het niet waar is wat we in onze buiken allang voelen.
Willen niet toegeven dat onze maatschappij zo langzamerhand een stinkende modderschuit is geworden
Want dan gaat het wrijven, echt pijn doen, ongemak geven….
En daarvoor is het is nog iets te comfortabel.
Er is nog teveel te verliezen.
Dat fijne huis wil je heel graag behouden en begint nu echt lekker veel waard te worden.
Dat salaris elke maand op de bank koopt veel ongemak weg.
Je wilt geen gedoe creëren want daar heb je de energie al helemaal niet meer voor!
Misschien gaan we in het nieuwe jaar echt weer terug naar Normaal.
En wat als niets meer klopt? Stort dan alles misschien wel in?
En wat ga ik dan doen?
DON’T ROCK THE BOAT!
Het is een beetje als met een gewelddadige partner, je loopt er weliswaar een blauw oog mee op maar hij is zo lief voor de kinderen, betaalt de rekeningen of kan ook echt goeie dagen hebben.
Maar ergens gaat het teveel pijn doen toch?
Kan je het niet meer aan jezelf verkopen dat het nog ok is.
Gaat het zo stinken dat je met de beste wil van de wereld toch kokhalzend boven de wasbak hangt.
Dat je tot diep in je cellen weet; het klopt niet meer, het klopt zó niet meer!
Kom op mensen
Let’s Rock The F*^king Boat!
N.B. Ik kreeg na het plaatsen direct een DM van een vriendin met de vraag: en nu dan? Wat kan ik dan doen? Ik denk dat het al begint met je uitspreken, oprecht willen verbinden met elkaar, samen eerlijk durven te zijn over wat je voelt, ziet en ervaart. Het gaat daarin niet over fixen of direct een oplossing bedenken. Maar over kwetsbaarheid voelen en aanwezig durven zijn met het niet weten. En ja dat is next level! Dat vraagt moed. Maar in die ruimte kunnen we pas echt een nieuwe wereld creëren.
*hier vind je het interview met CEO Siemens Healthcare: https://t.co/ITFX46RfPZ
Photo by Julie Thornton on Unsplash
