Het bos helpt mij in mijn creaties, ik wil het namelijk niet allemaal bedenken maar vooral ook laten ontstaan in verbinding met het verhaal en energie van in dit geval de ondernemer waarvoor ik werk. Ik probeer mezelf er dus tussenuit te halen, puur een kanaal zijn voor wat er verteld mag worden. En dan helpt het om gewoon door de natuur te lopen mezelf open te stellen voor wat er dan ook opkomt.
Voordat ik de sessie met deze klant inga liep ik dus door het bos. En terwijl ik daar gedachteloos over de met rode bladeren bedekte vloer stapte kwam daar opeens een spontaan idee omhoog over een kleuren en beeld combinatie waar een delfts blauw kopje een onderdeel van was. Delfts blauw kopje? Dat heeft werkelijk niets met haar dienstverlening te maken. Maar ik voel het idee heel sterk en bedenk me dat zo’n mooi Delfts blauw patroon wel strak staat met haar andere kleuren. Ik volg mijn intuïtie.
Als ik aan het eind van de dag mijn eerste schets toon aan de onderneemster, begint ze gelijk enthousiast over het kopje, ‘ik weet niet hoe je dat bedacht heb, maar…’ en dan vertelt ze me over de speciale betekenis die het porselein in haar leven heeft en hoe het haar raakt dat nu precies dat Delfts blauw op haar site staat en hoe kloppend alles nu voelt voor haar.
Dat zijn de momenten dat ik weer weet, ja als je weggaat van het bedenken, durft te verbinden (ook op afstand) kun je creëren in het onbekende en ontstaat de magie.
