Het is wat maar door mijn hoofd bleef spelen toen ik onderstaand nieuwsbericht zag. Als je als mens oog in oog staat met een ander mens en puur die ander zijn verdriet en wanhoop voelt, godzijdank dan is je eerste primaire reactie om die ander een knuffel te geven. Om te verbinden op mensniveau. En nee, je weet beide niet hoe je het grote probleem wat hieraan ten onder ligt moet oplossen. Geen idee. Maar dit voel je wel. Je ziet elkaar echt. Dit binnenlaten is het meest moedige wat er is, want als ik me alleen al inbeeld hoe het moet zijn om hulp te bieden op dit soort plekken dan overspoelt het verdriet en de machteloosheid mij al. Dus ja werkelijk binnenlaten hoe droevig en pijnlijk dit is, dat is hard core! Deze vrouw krijgt van mij een hele diepe buiging.
Ik zie deze foto en denk alleen maar: dit is alles wat we nodig hebben in deze tijd. Dat we elkaar weer zien, voorbij alles. Dat we durven toe te geven: ik heb ook geen idee.
Eerlijk toegeven dat we het eigenlijk gewoonweg niet weten. Dat zou ik in deze tijd nou pas echt verfrissend vinden. Gewoon even allemaal toegeven dat we geen idee hebben. Dat het allemaal nieuw is en spannend. Dat we ons vaak laten beïnvloeden door angst en daardoor maar wat roepen of zeggen. Linksom of rechtsom. Voor of Tegen. We weten het eigenlijk niet. En als we de moed zouden hebben om dat toe te geven, dat echt even in te laten zinken dan ontstaat er opeens ruimte. Ruimte om het hart te openen. Werkelijk met elkaar te verbinden. Elkaar te zien en te weten, we doen allemaal maar wat. Dat niet weten maakt dat we weg gaan uit het hoofd, waar we enkel in cirkels constant hetzelfde kunnen denken, dat wat ons dus niet verder helpt, niet laat innoveren of transformeren. Weg uit het hoofd en weer terug naar het voelen en zijn, gewoon zijn met elkaar, durven het ongemakkelijke gevoel van niet weten, machteloosheid, angst en verdriet toe te laten en in verbinding te blijven met elkaar. Elkaar aan blijven kijken en vanuit die verbinding als mens, puur vanuit dat gevoel van eenheid, vanuit daar gaan bewegen, onderzoeken, nieuwsgierig worden, openen. Zodat we weer vanuit verbinding als mensheid kunnen leven en zijn.
We Doen Allemaal Maar Wat 
